Tuesday, October 31, 2006
Tuesday, October 24, 2006
ข้อคิดดี ๆ ที่เพื่อจะทำให้ชีวิตที่เซ็ง ๆ มันจะดีขึ้นมานิดหนึ่ง
ไปอ่านเจอมาจาก blog ของพี่คนนึง .. ถึงแม้จะเป็นเรื่อง fwd mail ทั่วๆไป
มันก็ทำให้ชีวิตที่เซ็งๆมันดีขึ้นมานิดนึงได้จริงๆ..
========================================
ข้อคิดดี ๆ ที่เพื่อจะทำให้ชีวิตที่เซ็ง ๆ มันจะดีขึ้นมานิดหนึ่ง
บางคนแอบรักเขา ซุ่มเลิฟอยู่อย่างนั้นปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีลอยไปหาคนอื่น
แต่กลับปล่อยให้ใจตัวเองเหลืออยู่แต่ความรู้สึกต่ำต้อยได้ทุกวัน ทุกวัน
บางคนกินทิฐิเป็นอาหาร เก๊กใส่กันไปวัน ๆ ต่างฝ่ายต่างรอให้อีกฝ่ายง้อ
มึงแน่ กูแน่ งอนการกุศล ประชดทำลายสถิติ เชิดหยิ่งชิงชนะเลิศ....ไอ้บ้า
และอีกหลายคนนิยมกิจกรรม "ฆ่าเวลา" ชีวิตมันว่างจัด ขนาดต้องฆ่าเวลากันเลย
บอกตรง ๆ เห็นแล้วอยากตบกบาล
เอ็งกำลังทำลายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดที่มนุษย์ทุกคนพึงจะมี
อีกหน่อยเราก็ตายจากกัน...แล้วนะ ลองคิดแบบนี้บ้าง ใช่แล้ว....
เราจะเกิดความเสียดายเพราะเหลืออีกหมื่นแสนล้านที่เรายังไม่ได้ทำ
ตายได้ไง หากฝันไม่สำเร็จ ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ยอมตาย แต่ให้รีบทำทุกอย่างก่อนที่จะตาย
... ซึ่งจะเป็นวันไหนก็ไม่รู้ และในเมื่อเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่....
มาเตรียมการรอรับวาระสุดท้ายของเราดีกว่า
เอาแบบตายวันตายพรุ่งก็จะได้นอนตายตาหลับใช้ชีวิตโดยคิดซะว่า....พรุ่งนี้ฉันจะตายแล้ว
ทำงานในสิ่งที่เรารักเสมือนว่าเราจะไม่ได้ทำมันอีก
ตามความฝันของเราไปสุดโต่ง...ต้องรีบแล้วเดี๋ยวตายนะ..เตือนแล้วไง
รักให้หมดใจ บอกเขาไปทั้งหมดที่ความรู้สึกมี ส่วนจะรักหรือไม่รักกู
ไม่สนว้อย...เพราะพรุ่งนี้ชั้น (อาจจะ) ตายแล้ว
ใช้เวลา (ที่อาจจะ) สุดท้ายที่มีต่อกันไว้ กอดกันเหมือนว่านี่เป็นกอดครั้งสุดท้ายของเรา
นุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะอย่างน้อย ๆ
เราจะได้มีสีหน้าที่ยิ้มแย้มตอนให้สัมภาษณ์ยมบาล......
คนข้างบ้านเดินแป้นแล้นมาบอกข่าวดี ลูกสาววัย 23 กำลังจะแต่งงานในมือมีซองสีชมพูพร้อมการ์ด
ลูกสาวอยู่ต่างจังหวัดกับคู่หมั้น แม่เลยต้องมาแจกการ์ดเอง
เมื่อกี๊ว่าที่เจ้าสาวเพิ่งโทรมาปรึกษาแม่เรื่องชุดแต่งงาน.........
หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง เธอตาย....... แต่กว่าคนเป็นแม่จะรู้ข่าวร้าย ก็ปาไป 5 วัน
ซองในมือผม กลายเป็นเงินช่วยงานศพ ช่อดอกไม้ กลายเป็นพวงหรีด
และทั้งหมดกลายเป็นแรงบันดาลใจที่อยากจะบอกว่าอีกหน่อยเราก็ตายจากกัน.....แล้วนะ
อ้าว....รู้งี้ยังจะมาอ้อยสร้อยอะไรกันอีก
รีบแยกย้ายไปใช้เวลาที่เราเหลืออยู่ไปทำทุกอย่างที่เรายังไม่ได้ทำ
เดี๋ยวตายซะก่อน....เสียดายแย่
Labels: life
Saturday, October 14, 2006
12 Begin -> 13 Beloved
ยังไม่มีเวลาได้ไปดู 13
นั่งดู 12 ตอนดึกๆคนเดียวนี่น่ากลัวชะมัด
ดูจบตอนแรกก็ปอด..จนต้องบังคับตัวเองให้ไปนอนก่อน
วันนี้กลับมาดูต่อจนจบอีกที
เนื้อเรื่องทำได้น่าติดตามดีแต่ไม่ค่อยเข้าใจ
ที่มาที่ไปว่าทำไมทำไปได้ขนาดนั้น..
บอกอีกไม่ได้ละเดี๋ยวสปอยล์
ไปดูกันได้ที่...
12 begin epi1
12 begin epi2
12 Begin epi3
13 Beloved: Trailer
Thursday, October 12, 2006
บุกบั่น มันให้สู้ อย่าอ่อนล้า..อย่าเหี่ยวจนโทรมแต่งไม่เป็นป่อง
Currently Listening...
Artist: Paradox
อัลบั้ม: X (10 Years After)
(..10 years already - -"....)
ชีวิตมันท้อ มันหด มันย้อย มันเสื่อม มันถอย
มันเบื่อและทรมาน มันทุกข์ทรมาน
ชดใช้ชีวิตไปกับความเหงา
เป็นอย่างคนแพ้ ไม่ผ่อน ไม่คลาย... มันไม่คลาย...
ทนไม่ไหว (get away, get away,
get away, get away out)
อย่าให้เฉาตาย...โว้ว...โฮว...
บุกบั่น มันให้สู้ อย่าอ่อนล้า
อย่าเหี่ยวจนโทรมแต่งไม่เป็นป่อง
สูบฉีดเติมชีวิต ก็สู้ให้ผงาดง้ำ
หยัดยืนบนโลกให้สุดแรง
จะล้มจะลุก จะแหลกจะเหลว จะขื่นจะขม
ต้องอึดต้องทน... ยังไม่ตาย...
จะเนรมิต ชุบชีวิต กระตุกความฟิต
ให้ปึ๋งปั๋งดึ๋งดั๋ง ขึงขังทุกธาตุ ให้ชีวิตมีพลัง
จงเข้มแข็ง (get away, get away,
get away, get away out)
อย่าให้เฉาตาย...โว้ว...โฮว...
บุกบั่น มันให้สู้ อย่าอ่อนล้า
อย่าเหี่ยวจนโทรมแต่งไม่เป็นป่อง
สูบฉีดเติมชีวิต ก็สู้ให้ผงาดง้ำ
หยัดยืนบนโลกที่มันโหดร้าย
จงเข้มแข็ง (get away, get away,
get away, get away out)
อย่าให้เฉาตาย...โว้ว...โฮว...
บุกบั่น มันให้สู้ อย่าอ่อนล้า
อย่าเหี่ยวจนโทรมแต่งไม่เป็นป่อง
สูบฉีดเติมชีวิต ก็สู้ให้ผงาดง้ำ
หยัดยืนบนโลกให้สุดแรง
บุกบั่น มันให้สู้ อย่าอ่อนล้า
อย่าเหี่ยวจนโทรมแต่งไม่เป็นป่อง
สูบฉีดเติมชีวิต ก็สู้ให้ผงาดง้ำ
หยัดยืนบนโลกที่มันโหดร้าย
Monday, October 02, 2006
ร่วมคัดค้านการปิดเว็บไซต์มหาวิทยาลัยเที่ยงคืน(กันเถอะ)
ใครเป็นแฟนที่เคยอ่าน หรืออยากช่วยร่วมสนับสนุน ร่วมลงชื่อคัดค้านการปิดเว็บไซต์มหาวิทยาลัยเที่ยงคืนได้ โดยส่งอีเมลไปที่ midnightuniv@gmail.com