‘เป้า’ ที่พอดี?

link จากประชาไท

คุณ อาจจะเห็นน้ำตาของผู้คนที่มองภาพบนจอขณะที่ทักษิณกำลังปราศรัย แต่ทักษิณ ไม่ใช่อะไรอื่นเลยนอกจากตัวแทนวันชื่นคืนสุขที่เขาเคยได้รับ และวันชื่นคืนสุขนั้นไม่ใช่ผลของนโยบายที่กินได้ที่เขาเคยได้รับเท่านั้น แต่มันคือความรู้สึกว่าเขาเป็นเจ้าของประเทศ มีเกียรติและศักดิ์ศรีความเป็นคน แบบที่ไม่ต้องมายืนแถวเข้าคิวเพื่อรอรับเช็คช่วยชาติ 2,000 พันบาทราวกับการเทกระจาดวันสารท

ไม่ ว่าอย่างไร อัตราความรักทักษิณของเขาไม่ได้มากไปกว่าความเกลียดที่ท่านอภิชนเหล่านี้มี ต่อทักษิณหรอก แรงผลักและขับดันให้กลุ่มคนเสื้อแดงออกมาบนท้องถนนที่เรียกว่า ‘รักทักษิณ’ จึงน่าจะน้อยเกินไปหากไม่มีเรื่องราวหรือ story ที่แฝงและฝังอยู่กับ ‘ทักษิณ’ เป็นแรงผลักดันอยู่ด้วย

รัฐ การเมือง ปัญญาชน เอ็นจีโอ สื่อ และพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย หรือขบวนการอภิสิทธิชนในทัศนะของกลุ่มคนเสื้อแดง ควรจะเก็บรับบทเรียนของ พ.ต.ท.ทักษิณ ที่ไม่ยอมถอยจนทำให้ต้องพ่ายแพ้อย่างหมดรูปมาศึกษา

เว้นเสียแต่ ‘ขบวนการอภิสิทธิชน’ เหล่านี้นี่เองที่อยากจะขยับเป้านั้นเสียเอง